Passacaglia

Passacaglia เป็นรูปแบบของดนตรีชนิดหนึ่งกำเนิดเมื่อช่วงต้นของศตวรรษที่17ในประเทศสเปนและรูปแบบนี้นักประพันธ์ยังคงนิยมใช้จนถึงปัจจุบัน เพลงประเภทนี้มักมีลักษณะที่รุนแรง มีรากฐานในการใช้ Bass-Ostinato คือการใช้กลุ่มแนวเบสที่เป็นกลุ่มโน้ตซ้ำๆ และมักเขียนในอัตราจังหวะ 3/4 เป็นการบรรงเลงของดนตรีประกอบสลับกันระหว่างการเต้นและการร้อง


รูปแบบของ Passacaglia ได้ถูกบัญญัติขึ้นใหม่ในปี 1620 โดยนักประพันธ์ชาวอิตาเลี่ยนชื่อ Girolamo Frescobaldi เขาได้ปรับเปลี่ยนรูปแบบของแนวเบสให้เปลี่ยนแปลงแตกต่างกันมีความอิสระมากขึ้นแต่ยังคงอยู่ในคอร์ดหลักเหมือนเดิมซึ่งนักประพันธ์ยุคหลังก็ได้นำรูปแบบนี้มาใช้ เช่นเดียวกับ Chaconne ได้รับการปรับปรุงพัฒนาจาก Frescobald ซึ่งดนตรี 2 ประเภทนี้มีความใก้ลเคียงกันมาก นักวิชาการได้พยายามแบ่งแยกลักษณะของทั้ง 2 ประเภทนี้ออกอย่างชัดเจนโดยการศึกษาประวัติที่มาของทั้ง 2 แต่ในที่สุดผลสรุปได้ว่าทั้ง 2 ประเภทแตกต่างกันโดย Chaconne มีการใช้เสียงประสานที่เป็นมีความสัมพันกันกับทำนองแนวบนสุด แต่ Passacaglia ได้ถูกสร้างให้เป็นรูปแบบบนแนวเบสที่เป็นระบบ แต่ในศตวรรษที่17 และ18 นักประพันธ์ส่วนใหญ่จงใจผสมผสานให้ดนตรี 2 ประเภทนี้ให้มีลักษณะการประพันธ์เหมือนกัน

ตัวอย่างคือ Passacaglia and Fugue in C minor, BWV 582 โดย Johann Sebastian Bach

จากตัวอย่างในรูปจะเห็นได้ว่า กลุ่มของโน้ตแนวเบสที่ใช้วิธีการแต่งแบบ Bass-Ostinato คือการใช้รูปแบบ หรือ กลุ่มของโน้ตซ้ำๆกัน คือ โน้ตตัวแรกอยู่ในจังหวะที่ 3 เป็น pick up note คือตัว C – G – E – F – G – Ab – F – G – D – E – B – C – F – G – C ต่อจากนั้นก็ซ้ำชุดเดิมด้วย ตัว C ที่จังหวะที่3 ของห้องเหมือนเดิมไปเรื่อยๆ

นอกจากนี้ตัวอย่าง Passacaglia ที่มีชื่อเสียงได้แก่ "Les plaisirs ont choisi" from Jean-Baptiste Lully's opera Armide (1686) , "When I am Laid in Earth", in Henry Purcell's Dido and Aeneas และ "Piango, gemo, sospiro" by Antonio Vivaldi เป็นต้น